სკაიპით საქართველოზე
გიფიქრიათ როგორ ჩანს საქართველო გარედან? შორიდან, ზღვებისა და ოკეანეების გადაღმიდან, აფრიკიდან, ამერიკიდან, ავსტრალიიდან. ძალიან პატარაა ჩვენი ქვეყანა, ხანდახან საერთოდ არა სჩანს. თუ კაცს არც გაუგია საქართველოს არსებობა, სულაც რომ სწორი მიმართულებით იყუროს, ვერ ხედავს ხოლმე. იქეთ რუსეთი გვეფარება, აქეთ თურქეთი...
გადახვეწილი და აქეთ იქეთ მიმოფანტული ქართველები კი ვიცქირებით ჩვენი ქვეყნისკენ, გაფაციცებით ვეძებთ ახალ ამბებს, ყურმოკრულ ჭორებს, რამე მიზეზს, რომ ამ ჩვენს ერთიციდა სამშოლოზე ჩამოვუგოთ სიტყვა გარემოცვას. უნდა გითხრათ საკმაოდ უცნაურადა სჩანს საქართველო შორიდან.
ამ ბოლო დროს კი რამე ძალიან ცუდი თუ არ დაგვემართა, 2008 წლის აგვისტოს ომის არ იყოს, სხვა ვერაფრით ვერ ვახსენებთ ხოლმე თავს გარე სამყაროს, თუმცა კი კისერს ვიგრძელებთ და გავკივივართ, ჩვენც აქა ვართ, შემოგვხედეთ, ჩვენც აქა ვართო.
დაილოცოს თანამედროვე ტექნიკა! ინტერნეტი, ფეისბუკი, იმეილი, სკაიპი... ხანდახან სრული ილუზიაა, რომ იქა ხარ, შენც საქმეში ხარ და ისევ იმ წვენში იხარშები... განსაკუთრებით სკაიპი, გადახვეწილი ქართველების წამალი. ურთიერთობის ილუზია! თუმცა რატომ ილუზია? სკაიპით სტუმრობა, დაბადების დღეები, სკაიპ-ქეიფი და სადღეგრძელოებიც კი.
ამას წინათ დიდი ხნის უნახავმა კარგმა მეგობრებმა მოვნახეთ ერთმანეთი სკაიპით. მე აფრიკაში, ის ამერიკაში.
აბა სალამ ქალამი, მოკითხვა, ამბების გახსენება: ”როგორ ხარ ბიჭო?”; ”რამდენი ხანი არ მინახიხარ!”; ”რას შვები მაგ ქვეყნის ბოლოს? - შენ ხო ხარ დასაწყისში!?”; შაყირი, სევდა, ანეკდოტები... ქართველები რის ქართველები ვართ პოლიტიკას და თბილისურ ამბებს არ გადავწვდენოდით.
სკაიპ დიალოგი
- გაიგე რეები მომხდარა 26 მაისს? დაუხოციათ ერთმანეთი, ისევ მიტინგები..
- ბიჭო ხალხი მართლა დაღუპულა, საცოდავები
- კიდევ კარგი იქ არა ხარ, თორემ შენი ამბავი რომ ვიცი, სულ რუსთაველზე იქნებოდი დარჭობილი..
- ხო რა, მაგრამ ვის მხარეს?
პაუზა.
- ბიჭო, ხალხმა უნდა უთხრას ამ დაქნეულ პოლიტიკოსებს, რომ გააჩმახეს საქმე, გადააყოლეს ქვეყანა ამ თავის კომპლექსებს. 20 წელი თუ პოლიტიკაში ხარ, შეცდომის მეტი რომ არაფერი გაგიკეთებია, ხომ უნდა მოეშვა? სულ ერთი და იგივე როჟები! ერთი და იგივე შეცდომები!
- მეორე დღეს გამოსულა ხალხი და ძალადობა დაუგმია, სიტყვა არ მიუცია პოლიტიკოსებისათვის...
- იცი რა! კომედიაა?
- უნიჭო და სევდიანი!
არა, მოდი უბრალოდ ამ უნიჭო პოლიტ სპეკტაკლების მოქმედი პირები ჩამოვთვალოთ და გათამაშებული რეპრიზები გავიხსენოთ, მხოლოდ ისინი, რომლებიც გადახვეწილ ქართველებამდე და მათ მეგობრებამდე, ანუ ჩვენამდე, აღწევს სხვადასხვა ინფო საშუალებებით და დღევანდელი საქარველოს სურათს ქმნიან. მინიმალური კომენტარებით, პრაქტიკულად უკომენტაროდ.
მინდა აქედან დანახული არაობიექტური სურათი გაგიზიაროთ და იქნებ თქვენ შეგვისწოროთ.
ერთ მხარეს სააკა, ვანო და უფერული უმრავლესობა. სხვა არავინ ჩანს შორიდან. კიდევ პოლიციის საშიში რაზმები, ხელკეტებით, გაზით და წყლის ჭავლებით... იდეოლოგიურ-ინტელექტუალური წვერებიანები, დეპუტატი დარჩიაშვილი და ფილოსოფოსი ნოდია...
აქეთ მხრიდან კოლონებად უტევენ ნინო ბურჯანაძე, თემურ შაშიაშვილი და ნონა გაფრინდაშვილი მხარდამხარ... კი მაგრამ ბურჯანაძე ხომ იქით იყო? იქიდან არ ურტყამდა? ეხლა აქედან უტევს?
გულზე ხელი დაიდეთ და მითხარით, ამათგან რომელი გინდათ პრეზიდენტად, მიშას მაგივრად? ნეტა რის გაკეთებას აპირებენ? აქედან, შორიდან არა ჩანს, თორემ მანდ, საქართველოში დარჩენილებმა ალბათ იცით.
ხო კიდევ ჩანს ქართული პარტია, თბილისსა და პარიზს შორის. უფრო სწორად ჩანდა, აქაც მოვიდა ამბავი ვეღარ გაუძლიათ ერთმანეთისთვის და დაშლილან. მეორე ემიგრაციის ტალღა პარიზში. ღმერთო მომკალი და არ გაგონებთ ოქრუაშვილი ქაქუცა ჩოლოყაშვილს?
არა, იმით ვიმშვიდებ თავს რომ შორს ვარ და ეტყობა ამბები დამახინჯებულად მოდის.
აქეთ ისევ სააკა, ვანო და უფერული უმრავლესობა.
ჩანართი სკაიპის დიალოგიდან.
- ბიჭო გაიგე, ირაკლი ბათიაშვილს თურმე რუსთაველის კინოს სახურვზე გაუთენებია ღამე.
- იქ რა უნდოდა?
- ბურჯანაძის მიტინგი რომ დაშალეს, იქით დაგაზა დასამალად.
- აბა ეგ რესპუბლიკელებთან არ იყო, ისინი კი რვიანში არ არიან?
- რესპუბლიკელი როდის გახდა?
- არჩევნების პონტში რა...
- აუ, ტიპს რამდენი მადატი აქვს, კოლექციონერია?
- და რესპუბლიკელებმა რაო?
გავიგეთ მეორე ფრონტიც ყოფილა. საპარლამენტო და არასაპარლამენტო რესპექტაბელური ოპოზიცია ქუჩის აქციებს გაემიჯნა და რვა როგორც ერთი მოლაპარაკებებში ეჭიდება ხელისუფლებას.
აქეთ ფეთიანი მიშა, დინჯი ვანო და უფერული უმრავლესობა. ფეისბუკში მოწოდება დაალაიქეთ პარლამენტის თავჯდომარე დავით ბაქრაძე!
იქით ერთ მუშტად შედუღაბებული ოპოზიციური რვიანი. ცივილიზებული საუბარი, საარჩევნო გარემო! გონიერების ზეიმია!
”კიდალა” ხელისუფლება ეშმაკობს და დუღაბში ბზარს აჩენს.
დაიღალენ მემარჯვენეები ამდენ ხანს უმანდატობით. ხომ არ შეიძლება სხვის სიტუტუცეს გადააყოლონ დეპუტატობა? ერთი ”ფინტი” იციან, ერთხელ ვარდების რევოლუციის წინ გამოიჩინეს პოლიტიკური ალღო და შევარდნაძის პარლამენტში შევიდნენ. ეხლაც იგივე ”გარინჩას ფინტია”, გადაიხარე მარჯვნივ და გადი მარცხნივ, თან რა კარგად გამოსდით! ღირსეულად.
ასეა პოლიტიკური განტოლება: ექიმი + მეწარმე = ???? პასუხს რომ მიიღებთ, გადახვეწილებსაც გაგვაგებინეთ.
ვერ შეიქმნა საქართველოში ტრადიცია, რომ თანამდებობა ღირსებას არ ანაცვალონ.
სკაიპ დიალოგიდან
- ვაა, საგიჟეთია რა. ბიჭო და, რესპუბლიკელები რას შვებიან?
- რა ვიცი? მსჯელობენ..
- ხოო, კარგად გამოსდით..
კიდევ გავიგეთ გადახვეწილებმა რომ ინტელიგენცია გააქტიურებულა, რობერტ სტურუა გაბრაზებულა და სომეხი არ უნდა პრეზიდენტად. ბუბა კიკაბიძე კი თურმე მიშათი კმაყოფილია. მსახიობი ბურჯანაძე კი ბურჯანაძის მხარეს არის, ნუ ეს გასაგებია...
ისე, ბუბას რომ არ გავუხსენო არ შეიძლება. ქართველებს რომ მაგრად გაუჭირდათ რუსეთში, პუტინმა კიკაბიძის სამაგალითოდ დაჯილდოვება გამოაცხადა. არ იკადრა შადიმანობა ”მიმინომ”! მედალიც მიუგდო და სამშობლოსკენ წამოვიდა. თქვენ გგონიათ ადვილი გასაკეთებელია, ძალიან მაგარია! ძალიან!!! მადლობა!
ბურჯანაძის ქმარი გაქცეულა, პროკურორი და სასაზღვრო ჯარების სარდალი რომ იყო ის..
თანამედროვე პარიზელი ქაქუცა თურმე რაზმებს აგროვებს და ჩუმად საქართველოში აგზავნის..
რა ვიცი, რაც გავიგეთ იმას გიყვებით, ნეტა თუ მართალია?
ნეტა რა ყრია ამ დალოცვილ ხელისუფლებაში ამისთანა, რომ აქეთ ფრჩხილებით, ბრჭყალებით და სხვა ყველა ნაწილით ებღაუჭებიან. ვინც ნამყოფი და გაგდებულია კი, ფანტომური ტკივივილებისგან თავი ვერ დაუღწევია და სხვა ცხოვრების აზრი ვერ უპოვნია. რაც მთავარია ნეტა რად უნდათ, იქ რომ იქნებიან რას აპირებენ, თუ იციან, რად გვიმალავენ...
უცხოური მაგალითები, რომლებისაც მშურს.
როდესაც დღევანდელმა სიერა ლეონეს პრეზიდენტმა, ერნესტ ბაი კორომამ, არჩევნები მოიგო, იგი ოპოზიცია იყო. მისი ოპონნენტი მაშინდელი ვიცე პრეზიდენტი სოლომონ ბერევა იყო.
აბა ვის ეგონა, რომ აფრიკაში, მოქმედი ხელისუფლება არჩევნებში დამარცხდებოდა. ყველა წინასწარ ულოცავდა ვიცე პრეზიდენტ ბერევას, გაპრეზიდენტებას.
მოხდა საოცრება და ოპოზიციის კანდიდატმა იმარჯვა. არ იყო მთლად სუფთად საქმე, იქ საერთაშორისო საზოგადოებამ წააშველა ხელი, ნახევარი ქვეყნის ბიულეტენები გადასათვლელი იყო. დაიძაბა სიტუაცია. მოქმედ ხელისუფლებას ყველა ბერკეტი ჰქონდა საქმე გაეჭიმა, სასამართლო ჩაერთო და ალბათ მოიგებდა კიდეც. ძალიან აიწია პოლიტიკურმა ტემპერატურამ. სამოქალაქო ომგამოვლილ ქვეყანაში მიძინებული იარები ღვივდებოდა.
ვიცე პრეზიდენტმა ბერევამ დილას ადრე დანიშნა პრეს კონფერენცია, დამარცხება აღიარა და მომავალ პრეზიდენტს გზა დაულოცა. სიერა ლეონეს ისტორიაში შეიქმნა ხელისუფლების მშვიდობიანი გადაცემის პრეცენდენტი.
ბარო ბერევა! გიყვარს შენი ქვეყანა!
ჰილარი კლინტონი პრაქტიკულად ამერიკის მომავალი პრეზიდენტი იყო. იმას როგორ იფიქრებდა რომ თანაპარტიელები ცელს გამოუსვამდნენ და ობამასთან შიდაპარტიულ არჩევნებში დამარცხდებოდა. წარმოიდგინეთ რა ცეცხლი ტრიალებდა ყოფილი პირველი ლედის, ამბიციური ჰილარის გულში. როგორი წყენა და იმედგაცრუებაა. ქალბატონმა ჰილარიმ ძალა და გონიერება მოიკრიბა, ამბიცია ჩაყლაპა, პარტია არ გახლიჩა, თითონაც გვერდით დაუდგა ობამას და თავის მომხრეებსაც მოუწოდა. ბოლომდე, პატიოსნათ იბრძოლა ბარაკ ობამას სასარგებლოდ და დემოკრატებს გამარჯვება მოუტანა. ერთი ქართველი პოლიტიკოსი მითხარით იგივეს გამკეთებელი!
არასოდეს დამავიწყდება, ბებერი მეომარის, ჯონ მაკეინის გამოსვლა. როდეას ცხადი გახდა რომ ბარაკ ობამამ პრეზიდენტობა მოიგო, მაკეინი მომხრეების წინაშე წარსდგა. გამწარებული, მეტიც გაცოფებული მომხრეები მოუწოდებდნენ არ ეღიარებინათ დამარცხება, ემოქმედათ. ვინც ამერიკელებს იცნობთ, მიხვდებით რა არის მათთვის წაგება, ”ლუზერობა”. მაკეინმა ჟესტით გააჩუმა ხალხი, დაამშვიდა და თქვა, რომ არჩევნები მორჩა, ჩვენ ვიბრძოლეთ, მაგრამ დავმარცხდით. დღეს ბარაკ ობამა ამერიკის პრეზიდენტია, ჩვენი პრეზიდენტი. ყველას ვალია მას გვერდით დაუდგეს და ამერიკის საკეთილდღეოდ იღვაწოს. იმიტომ რომ ბებერ ჯარისკაცს მართლა უყვარს თავის ქვეყანა.
ერთი ესეთ რამეებს მომასწრო საქართველოში, თუნდაც შორიდან.
ხომ შეიძლება, რომ ერთხელ მაინც პრეზიდენტმა ბოლომდე იპრეზიდენტოს და მერე სხვამ მოიგოს, წესიერად და პატიოსნად. ნეტა თუ შეუძლია მიშას ამ ტრადიციას ჩაუყაროს საფუძველი? საქართველოს ისტორიაში ნამდვილად დარჩება.
ეხლა ისეთი რამ უნდა გავიხსენო, ვიცი ზოგირთები ცოფებს დაჰყრით. ცივი წყალი მოიმარჯვეთ.
დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიაში ერთადერთმა ადამიანმა მოახერხა, თანაც ორჯერ, როდესაც სერიოზული არჩევანი დაუდგა საკუთარ, პიროვნულსა და საზოგადოს შორის, არჩევანი ქვეყნის სასარგებლოდ გაეკეთებინა. გაგიკვირდებათ და ეს ჯაბა იოსელიანი იყო. ქართული პოლიტიკის ალბათ ყველაზე წინააღმდეგობრივი ფიგურა.
ერთხელ გამსახურდიას დროს დაუდგა არჩევანი, ან ციხეში უნდა წასულიყო და ან წინააღმდეგობა გაეწია, თუნდაც შეიარაღებული და თანაც ვისი აჯობებდა ნამდვილად საკითხავი იყო. ჯაბა ფაქტიურად ნებით წავიდა მაშინ ციხეში და მართალია ძალიან ცოტა ხნით, ქვეყანას დაპირისპირება ააცილა.
მეორეჯერ კიდევ უფრო მკაფიო. არჩევანი შევარდნაძის დროს დაუდგა, ან ციხე ან შეიარაღებული დაპირისპირება. მაშინ ჯაბა ისე ძლიერი იყო, როგორც არასდროს. იოსელიანმა ბრძანება გასცა და მხედრიონმა ნებით ჩააბარა იარაღი. სრულიად ზუსტად იცოდა, რომ ამ ნაბიჯს მისი დაპატიმრება მოჰყვებოდა. მაშინ ბევრმა მხედრიონელმა ღალატიც კი დააბრალა. მაგრამ ასე თქვა: ”ქვეყანა ამას მეორედ ვერ გადაიტანსო”
ეს ესე იყო, და სხვა ცოდვები კი თქვენა თქვით.
აბა კარგად გაიხსენეთ, სხვა ყველა ბოლომდე ეპოტინება თბილ ადგილს, თუ მე არ ვიცი და გამახსენებთ, მხოლოდ გამიხარდება.
ერთიც გამახსენდა, მაშინ კულტურის მინისტს, დათო მაღრაძეს დაუდგა მორალური არჩევანი. სხვა ბევრისათვის ალბათ ადვილად მისაღები და გასამართლებელი კომპრომისი იქნებოდა. დათო პარლამენტის სხდომაზე გამოვიდა და ყველასათვის, მისი ახლო მეგობრებისთვისაც კი, მოულოდნელად გადაგომა გამოაცხადა, სრულიად მკაფიო არგუმენტაციით და მიკიბვ მოკიბვის გარეშე. თვალიც არ დაუხამხამებია.
ის დღე კარგად მახსოვს, იმიტომ რომ მერე უკვე ყოფილ მინისტრთან ერთად სოლოლაკის დუქნები მოვიარეთ და მაგრად დავთვერით.
მეგონა ქართული პოლიტიკაში მაგალითი შეიქმნა თქო. შენც არ მომიკვდე. ვინაა დამნახავი.
მოკლედ, აქედან ესე სჩანს და იმედიან რამე რუმეებს თქვენგან ველი.
სკაიპ დიალოგიდან
- ბიჭო გაიგე, გიორგი თარგამაძეს უთქვამს, თანახმა ვარ პრეზიდენტად ვიყარო კენჭიო!
- მართლა ბიჭო, აბა გადავრჩით!
თორნიკე ბერიშვილი
ფრიტაუნი
30 ივნისი 2011 წელი
No comments:
Post a Comment